İlknur Dayoğlu’nun 2021 yılında gerçekleştirdiği bu özgün çalışma, klasik Osmanlı süsleme sanatının zarif tekniklerinden biri olan münhanî yaklaşımıyla tasarlanmıştır. Münhanî, kıvrılarak ilerleyen çizgilerin dengeli ritmiyle hayat bulan ve izleyicide hem estetik hem de ruhsal bir hareket duygusu uyandıran bir kompozisyon anlayışıdır. Bu eserde çizgiler, sanki içten gelen bir nefesle akmakta; merkezde yoğunlaşıp çevreye doğru genişleyen görsel bir ahenk oluşturmaktadır.
Kompozisyonun merkezinde yer alan dairesel yapı, ilahi düzenin ve evrensel dengenin bir sembolü gibidir. Çevresini kuşatan stilize palmet motifleri, zarafetle yerleştirilmiş çizgisel akışlarla bütünleşerek, ritmik ve dengeli bir yapı oluşturur. İlknur Dayoğlu bu çalışmasında, geleneksel tezhip motiflerinden rumileri bilinçli olarak kullanmamış; bunun yerine palmetlerin estetik gücüne ve çizgilerin ritmine yaslanan sade ama etkileyici bir düzen kurmuştur.
Renk tercihleri son derece dengeli ve huzur vericidir. Özellikle yeşilin toprakla karışık, Osmanlı klasik dönemini hatırlatan yumuşak tonu, dinginlik ve içsel denge hissi yaratır. Siyah detaylarla güçlendirilmiş hatlar, eserin sınırlarını netleştirirken; altın yaldız, motiflere ruh katmakta, ışığın dansını zarifçe kompozisyon boyunca yaymaktadır. Burada kullanılan altın, yalnızca bir süsleme değil; sanatın manevi boyutunu taşıyan geleneksel ve kıymetli bir öğedir.
Bu çalışmada dikkat çeken bir diğer unsur ise eserin durağan değil, akışkan bir yapıya sahip olmasıdır. Münhanî tekniğinin doğasına uygun biçimde, çizgiler statik değil; izleyicinin bakışını merkezden çevreye doğru yönlendiren bir hareket duygusu taşır. Motiflerin düzenlenişi, klasik simetrik kalıplardan çok, içsel sezgiyle şekillendirilmiş doğal bir ritim hissi sunar.
İlknur Dayoğlu, bu eserinde yalnızca teknik ustalığını değil; aynı zamanda tezhip sanatının bir süsleme değil, anlam yaratma biçimi olduğunu da yansıtmıştır. Her çizgi bir duygunun izi, her renk bir iç sesin yankısıdır. Bu yönüyle “Tezhip Münhanî”, sadece bir görsel kompozisyon değil; izleyiciyi derin bir sessizliğe ve huzura çağıran bir içsel yolculuktur.
